Als de zonnige dagen aanbreken, wordt de natuur wakker en komen kleine zoogdieren uit hun holen. Laat ons u het verhaal van de Aravissantes Marmottes vertellen!
Wat is dat geluuiiid, o nee, nou moet ik mijn kop naar buiten steken om te zien waar die herrie vandaan komt.
– Hé, Pierrot, weet jij waar die herrie vandaan komt?
– Pff, laat mij nog even slapen, je maakt iedereen wakker!
– Waarom is het altijd dezelfde die eruit moet!
Ok … ik strijk mijn pels een beetje glad, ik ben helemaal stoffig, ongelooflijk al die aarde. Hij heeft ons zes maanden warm gehouden, maar toch. Arg! ai! oh! wauw! Het is ongelooflijk mooi weer, warm, de sneeuw is bijna gesmolten en de bloemen bloeien al.
– Pierrot kom kijken, kijk dan, snel … NEE, TERUG, jeetje maar die gaan veel te hard langs daar! Enorme voeten, grote dingen die draaien, het is weer zover, de mensen hebben hun glijplanken weer opgeborgen geloof ik. Eh, ruik je dat als je binnenkomt? Oef, heftig, we moeten echt luchten.
Hoe wil je een 9 meter lang leger luchten dan? We blijven hier toch niet van de zomer, het wordt vanzelf gelucht nu de de openingen vrijgemaakt hebben. Hou eens op met klagen, je hebt iedereen wakker gemaakt dus we gaan naar buiten en we gaan genieten van de mooie zomer die eraan komt. Oei! arg! oef! pffff! Moet je eens kijken Mimine hoe mooi het daar is, met nog een beetje sneeuw bij de Trou de la Mouche maar boeien, daar gaan we toch niet heen.
[KLIK]
– IIIIIIIIHHHHHHHH ze hebben hun bizarre ding weer meegebracht dat steeds klikt.
– IIIH IIIIH Pierrot dat is een fototoestel, dat weet je toch zo langzaamaan wel! Ik ga later wel poseren, ik heb mijn summer body maar ik heb mijn pels nog niet gladgestreken. Kom dan gaan we daarheen, ze zullen ons nu vast nog niet volgen.
– “het is weer zover … je rent weer als een dolle heen en weer.”
Pierrot klaagt alweer. Elke keer na de overwintering vindt hij dat ik teveel ren en dat ik mijn weinige reserves moet sparen. Ik kan niet stil blijven staan. Het is veel te lekker om weer in de open lucht te zijn. Vind je ook niet?
Ik ben dol op lange tochten. Gewoonlijk ga ik niet zo ver op avontuur. Ik blijf dicht bij onze vele verstopplaatsen, voor als er gevaar dreigt. En zelfs zonder al te ver te gaan, kan ik rustig van de zon genieten. Maar nu is de verleiding te groot. Net als voor jullie, mensen. Ik weet best dat jullie na de winter dol zijn op de wandelpaden in de zomer en mooie zonsondergangen willen bewonderen in short en sportschoenen!
Voor mijn eerste uitstapjes, en nu ben ik eerlijk, ontvlucht ik jullie. Dat is niet kwaad bedoeld, zo moet je het niet opvatten. Tijdens jullie eerste wandeltochten zijn jullie zo blij dat ik jullie al van veraf zie, jullie zijn niet echt discreet of zo. Hoewel ik best dol ben op sommige van jullie. Soms geef ik jullie de kans om een foto van mij te maken als ik aan het dutten ben in de zon. Zie je wel dat ik aardig ben?
Onderweg, met Pierrot, zijn we twee gemzen tegengekomen. “wij hebben ons geen zes maanden verborgen gehouden hoor”, zeiden ze. Ja hoor, echt gemzen, altijd flink en trots. Ik weet zeker dat ze jaloers zijn, ze zouden ook wel de winter lekker warm willen doorbrengen in mijn leger. Vooral als er sneeuwstormen zijn. Ik zie ze dan natuurlijk niet, maar ik denk dat de gemzen dan minder flink zijn.
Iets later liet Pierrot me alleen, dat doet hij altijd als ik wat hogerop ga. Hij zegt dat ik teveel fluit voor ons eerste uitstapje buiten, maar vooral dat ik te ver weg ga en dat het gevaarlijk is. Pff, hij weet echt wel dat hij me hoort roepen als ik in gevaar ben, en Momo houdt toch altijd alles van veraf in de gaten (die gaan we later bezoeken). Gelukkig is ons zomerleger niet op de top, anders weet ik niet hoe hij er gekomen zou zijn.
Wist je dat we meerdere legers hebben? Zo, heb ik je weer wat geleerd. In de winter blijven we in een speciaal leger. Je wilt natuurlijk de wetenschappelijke naam weten? Alle mensen zijn hetzelfde. Momentje, ik zeg het je zo. Ons winterleger heet een hibernaculum. Als iedereen binnen is, sluiten we alle ingangen af met een speciaal mengsel. We moeten ons toch beschermen?
Aan het einde van de overwintering verhuizen we weer naar ons zomerleger. Hier komen we uitrusten en als er gevaar dreigt. Dit jaar ga ik er later heen. Ja, ik ben op de leeftijd om mij voort te planten … met mijn Pierrot! Eind juni, de kleintjes blijven nog in het winterleger tot begin juli. Daarna groeien ze op in het zomerleger. Wij hebben ook een vluchtleger waar we ons kunnen verbergen als er gevaar dreigt.
Laten we het nog even over onze kleine marmotjes hebben … Geen mens in zicht, geen koningsarend, geen hond .. IK WAAG HET EROP! Onderweg ontmoet ik een aardige steenbok. Hij liet me goed zijn geweldige hoorns zien en zei dat hij de koning van de bergen was. Ik vertelde hem dat dat wel kon zijn, maar dat ik de koningin van de comfortabele legers ben hihi.
Ik zie dat je mijn verhaal leest. Laat me niet horen dat sommigen van jullie het verschil tussen een gems en een steenbok niet kennen? Jullie kunnen hier niet komen wandelen, en me soms storen om me te zeggen dat jullie geen gems kunnen onderscheiden … kom op! Ok, in tien seconden, maar gauw want ik heb geen tijd, als er een vos komt geef ik jullie de schuld.
Gemzen zijn angstiger (behalve met mij, ik ken er een paar omdat ik hier woon en ook omdat ik Mimine de diva ben). Ze hebben dunne, gebogen hoorns die veel donkerder zijn dan de hoorns van de steenbokken. Ze hebben een masker voor op hun kop … nee, geen carnavalsmasker, maar een zwart-wit masker van hun ogen tot hun neus.
Steenbokken zijn minder bang voor je, je kunt er bijna net zo dicht bij komen als bij mij. Ze hebben dikke, licht gekleurde hoorns die soms ENORM zijn. Hun pels is gelijkmatig. Begrepen? Weet je nu wat de verschillen tussen die twee zijn? Super, maar jullie moeten nog wel wat meer leren voordat ik jullie niet meer als toeristen beschouw. IIIIHH. We gaan ervoor!
Zoals je ziet zijn we hier in het Combe de Grand Crêt, helemaal daarboven is de Trou de la Mouche … maar nee, die kunnen jullie natuurlijk niet zien. Jammer! IIIIIIH. Om me te begrijpen moeten jullie in de zomer komen, anders mis je wat, bovendien mis je dan mij en een aantal schattige marmotjes van mijn gezin, dus dan mis je wel heel veel! Elk jaar beklimmen heel veel wandelaars dit combe. Moedig hoor … ik heb het gevoel dat het een eeuwigheid duurt voordat je er bent.
Ik neem wel altijd even de tijd om dit prachtige uitzicht te bewonderen,. Het Aravisgebergte is toch wel pra… Ooooooh paardenbloemen. Heerlijk! Weet je, ik ben dol op planten. Ik eet vaak ‘s ochtends en ‘s avonds laat, met de dauw erop zijn de bloemen frisser. Dat zo drink ik trouwens, de dauw. Die moet je niet verwarren met jullie wijn … volgens mij hebben ze niet dezelfde kenmerken. Jullie vragen je vast af hoe het komt dat ik zoveel van jullie mensenleven weet. Ik heb zo mijn bronnen. Ik wil graag zoveel mogelijk te weten komen over de dingen om me heen, en vooral over dingen die foto’s van me maken!
Genoeg gekletst, we gaan weer naar beneden. Ik zou Pierrot niet graag gelijk geven door een vos of een koningsarend tegen te komen. Dat zijn onze belangrijkste vijanden. Daar kunnen we ook honden en andere dingen aan toevoegen, maar ik heb niet de tijd om je alles te vertellen, ik ga de helling af.
– “Hoi Momo, ik wist zeker dat je erop uit was, je bent net als ik na de overwintering, ik ken je als mijn broekzak!” ”
– “Hallo Mimine, ja dat is makkelijk, we zijn nou eenmaal familie hè! Maar is het niet geweldig? We zijn helemaal alleen, puur genieten. Sinds vanochtend bewonder ik het uitzicht, ik geloof dat ik nooit genoeg zal krijgen van het Aravisgebergte. Wil je een klaverbloem van me? ik heb ze net geplukt. ”
– “Dank je wel, dat is lief maar ik denk dat Pierrot op me wacht en, ik wil hem niet ongerust maken. Ik ben best ver naar boven gegaan, je weet dat hij daar een hekel aan heeft. ”
– “Oh, jij krijgt de wind van voren. Arvi! ”
We zijn terug bij het leger, dat eerste uitstapje was meer dan geslaagd. Ik moet deze zomer blijven opletten, nu nog meer met mijn kleintjes. Nu ga ik Pierrot opzoeken, hij is vast de omgeving van de ingangen aan het aanvegen of aan het praten met de rest van de familie.
Ik wens jullie een mooie zomer in onze bergen! Als jullie stil zijn, kruisen jullie misschien wel gemzen (nu jullie ze weten te onderscheiden) of leden van mijn familie. Wees voorzichtig, pas op de patoes (Pyrenese berghonden), de wilde bloemen, rollende stenen … Eigenlijk zijn er voor jullie ook gevaren, maar jullie hebben geen leger om jullie in te verbergen!
Als ik jullie weer zie, zal ik poseren, beloofd! Dat hoort erbij als je een diva bent onder de marmotten van het Aravisgebergte.
Kusjes. Mimine.
